دوباره زمزمه میکنم 313 بار، که "یا کاشف الکرب عن وجه الحسین، اکشف کربی بحق اخیک الحسین"..
امشب اما گویی عصاره ی اندوه های دنیا را ریخته باشند به قعــــر چاهی در نامکانی دور از دسترس؛ انگار لجوج ترین و مصمم ترین غمگنانه های عالم هم در برابر لشکر انفرادیم سپر افکنده اند و از این رو سرخوشم از درون.
امسال، امشب، دلم حسرتی نداشت، غمی نداشت، جز همان یکی که گفت:
غم تو موهبت کبریاست در دل من
نمیدهم به سرور بهشت این غم را